Nowa strona » Intencje mszalne

Zamawianie intencji mszalnych

Katechizm Kościoła Katolickiego w punkcie 1367 uczy: „Ofiara Chrystusa i ofiara Eucharystii są jedną ofiarą. Jedna i ta sama jest bowiem Hostia, ten sam ofiarujący – obecnie przez posługę kapłanów – który wówczas ofiarował siebie na krzyżu, a tylko sposób ofiarowania jest inny… A skoro w tej Boskiej ofierze, dokonującej się we Mszy świętej, jest obecny i w sposób bezkrwawy ofiarowany ten sam Chrystus, który na ołtarzu krzyża ofiarował samego siebie w sposób krwawy, ofiara ta jest naprawdę przebłagalna”.

Ofiarowanie Mszy świętej w jakiejś intencji to bez wątpienia największy dar duchowy, jakim możemy kogokolwiek obdarzyć.

Intencję Mszy Świętej można zamówić w każdej godziwej intencji.

Przykłady:

Za zmarłych – (wystarczy wymienić Imiona zmarłych, za których ma być odprawiona Msza św.). We Mszy św. podkreśla się imię, ponieważ otrzymaliśmy je na chrzcie św., nazwisko nie jest konieczne, ale można je dodać, zwłaszcza gdy polecamy ogólnie zmarłych z konkretnej rodziny – np.: „Za wszystkich zmarłych z rodziny ……..”. W Mszach, z okazji rocznicy śmierci, można dodać rocznicę, która z kolei przypada na daną okoliczność.
W intencji dziękczynnej, za otrzymaną łaskę, np.: zdrowia, ocalenia z trudnej sytuacji życiowej, przeżyte lata (w rocznicę urodzin, zawarcia sakramentu małżeństwa, za życie, szczęśliwe rozwiązanie, pracę, udaną daleką podróż itd. Intencje dziękczynne mogą być podyktowane po prostu pomyślną sytuacją życiową. Najczęściej łączy się je z prośbą o dalsze łaski i błogosławieństwo Boże, o Opatrzność Bożą na dalsze lata życia osobistego, rodzinnego, małżeńskiego.
W intencji błagalnej np.:

- O zdrowie, potrzebne łaski i błogosławieństwo Boże w życiu.

- O szczęśliwą operację i powrót do pełni sił i zdrowia (można dodać: za wstawiennictwem Matki Bożej Nieustającej Pomocy lub Św. Jana Pawła II, lub św. Faustyny Kowalskiej lub innego świętego).

- O wypełnienie się woli Bożej w życiu NN, lub w intencji wiadomej Panu Bogu (gdy nie chcemy, aby wprost wymieniać naszej intencji albo jest ona długa i skomplikowana)

- O szczęśliwe rozwiązanie (w znaczeniu: szczęśliwy poród), ale też rozwiązanie jakiejś trudnej sprawy;

- O dar macierzyństwa i ojcostwa (dar rodzicielstwa) dla NN;

- O dary i łaski Ducha Świętego dla NN; (dla swoich dzieci) i wzrost w mądrości u Boga i u ludzi;

- O rozeznanie powołania;

- O dar pojednania i przebaczenia w rodzinie;

- O wyzwolenie z nałogu (…);

- O dobrą pracę i środki do życia;

- O łaskę dobrej śmierci (za wstawiennictwem św. Józefa Patrona umierających);

- O ulgę w cierpieniu i umocnienie w słabościach;

- O odnowienie w miłości, wierności i zgodzie małżeńskiej;

Chwalebny jest zwyczaj zamawiania Mszy św. za zmarłych w 30 dzień po śmierci, rocznicowych oraz „na pamiątkę urodzin”.

Zaproponowane intencje nie wyczerpują wszystkich okoliczności naszego życia, ale mogą być pewną podpowiedzią, że praktycznie zawsze możemy Bogu dziękować i Go prosić. Intencje dziękczynne i błagalne można łączyć i dostosować do swojej sytuacji, w której chcemy powierzyć się Bożej Opatrzności i pokornie prosząc o wypełnienie się woli Boga. On zawsze daje nam to, co najbardziej konieczne i niezbędne dla naszego zbawienia. Mszy św. nie traktujemy magicznie, ale starajmy się w nią włączyć przez pełne uczestnictwo z przyjęciem Komunii św., a stanie się dla nas i naszych bliskich, których polecać będziemy, jeszcze owocniejsza i obfitsza w trwałe skutki łask Bożych.

RODZAJE INTENCJI

W naszym kościele można zamówić następujące rodzaje intencji:

indywidualna– kapłan odprawia jedną Mszę św. w danej intencji; można wybrać spośród dostępnych konkretny termin (dzień i godzinę) odprawienia Mszy św.;
zbiorowa– jeden kapłan odprawia jedną Mszę św., składając ją w kilku intencjach; taką Mszę odprawiamy w każdy ostatni piątek miesiąca, o godz. 18.00, w intencjach za zmarłych;
gregoriańska– intencja za jedną zmarłą osobę; intencję taką odprawia się codziennie przez 30 kolejnych dni;

MSZE ŚWIĘTE GREGORIAŃSKIE

W 604 roku papież Grzegorz Wielki opisał przypadek mnicha Justusa, w stosunku do którego po jego śmierci wydał takie polecenie: „Postaraj się, aby począwszy od dziś przez dni trzydzieści składana była w jego intencji ofiara. Niech nie będzie dnia, w którym nie ofiarowano by zbawczej hostii w intencji odpuszczenia jego win”. Po trzydziestu dniach Justus ukazał się swemu bratu we śnie z wiadomością, że dostał się do nieba.

Praktyka Mszy św. Gregoriańskich zaczęła rozprzestrzeniać się od VIII wieku i została zaaprobowana przez Stolicę Apostolską. 15 marca 1884 roku, Kongregacja Odpustów orzekła, że przekonanie o szczególnej skuteczności Mszy św. Gregoriańskich w odniesieniu do dusz czyśćcowych jest rozumne i zgodne z wiarą.Według dokumentu Tricenario Gregoriano z dnia 24 II 1967 r. Mszę św. Gregoriańską można odprawić za jednego zmarłego w ciągu 30 kolejnych dni

„Zamawianie” Mszy świętych ma zawsze taki sam cel: uprosić u Boga jakąś łaskę dla siebie lub bliskich nam ludzi. Msza Święta sama w sobie nie staje się przez to inna, ale mobilizuje nas i całą rodzinę do obecności, do szczególnej modlitwy, jest naszą ofiarą i z pieniędzy, i z czasu, jest dowodem miłości.

Msza św. jest największym DAREM, jaki zostawił nam Zbawiciel. On sam ofiaruje się za swoich wyznawców. Spełnia się Pamiątka Wieczernika, uobecnia ofiara Jego Męki, śmierci i zmartwychwstania. Kapłan w imieniu Chrystusa modli się za lud, ofiaruje intencje polecone mu przez wiernych, a nasze pełne uczestnictwo we Mszy św. jest wtedy, gdy przyjmujemy Pana Jezusa w Komunii św. Czy rozumiemy potrzebę zamawiania Mszy świętych, szukania Bożej pomocy, duchowego wsparcia, czy tylko liczymy na własne siły.

Każda Eucharystia jest wydarzeniem zbawczym. Bóg wciąga nas w to wszystko, co wydarzyło się w Wieczerniku, na Kalwarii, wreszcie daje nam zasmakować tego, co określamy „Zmartwychwstaniem” naszego Pana.

W teologii i prawie kanonicznym istnieje sformułowanie: aplikacja Mszy. Słowo aplikacja pochodzi z jęz. łacińskiego – applicatio – co też oznacza: przydzielenie, zastosowanie. Aplikacja Mszy – to odprawienie przez kapłana Eucharystii w określonej intencji. Zgodnie ze starą tradycją Kościoła, owoce Mszy Świętej możemy aplikować w jakiejkolwiek godziwej intencji. Można je więc ofiarowywać w intencjach żywych i zmarłych, w potrzebach własnych, Kościoła czy świata itp. Zamówiona intencja musi być godziwa – nie wolno bowiem ofiarowywać owoców Mszy Świętej w intencjach z natury swej złych, np. życząc komuś czegoś złego.

Wierni mają prawo do powierzenia Kościołowi konkretnych intencji, w których odprawiona jest Eucharystia. W czasie Mszy Świętej, tworząc wspólnotę modlących się naśladowców Chrystusa – wspólnymi siłami powierzamy Bogu naszych bliskich – żyjących lub zmarłych oraz dziękczynienia czy prośby, związane z naszym osobistym lub rodzinnym życiem. Możemy też poprzez określone intencje powierzać Bogu sprawy Kościoła, naszej ojczyzny i całego świata. Każda intencja, będąca przedmiotem wspólnotowej modlitwy – włączona jest przez Chrystusa w Jego paschalne dzieło zbawienia. Dlatego intencje przedkładane przez wiernych do odprawienia za nie Eucharystii – są tak bardzo ważne. Konkretna – godziwa intencja – w czasie sprawowanej Eucharystii zostaje oddana Chrystusowi, umierającemu na krzyżu oraz oddającemu swoje życie za nas i naszą wędrówkę ku świętości i zbawieniu.